ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ‌های فضایی اسپیتزر و کپلر ناسا نخستین ابرهای کشف‌ شده بر روی یک سیاره فراخورشیدی را نقشه‌برداری کردند.

 می‌توان از این تکنیک در فرایند جستجوی سیاره‌های شبیه به زمین بیشتری استفاده کرد.

تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط کپلر (پیش از نقص فنی آن در ناحیه چرخ) در خصوص سیارات خارج از منظومه شمسی است.

این نقشه ابرهایی را بر روی سیاره فراخورشیدی Kepler-7b نشان می‌دهد.

این جرم کیهانی یکی از نخستین پنج سیاره تاییدشده‌ای است که توسط کاوشگر بدون سرنشین کپلر کشف شد.

از این سیاره به‌عنوان "مشتری داغ" نام برده می‌شود و 1.5 برابر اندازه مشتری است اما جرم آن نصف جرم مشتری بوده و دارای گرانش بسیار پایینی است.

با داشتن دومین تراکم پایین در میان هر نوع سیاره فراخورشیدی شناخته‌شده‌ای، Kepler-7b با فاصله 8.9 میلیون کیلومتری حول ستاره‌اش می‌چرخد و سال آن به اندازه پنج روز زمینی است.

دمای تخمینی جرم کیهانی مزبور حدود دو هزار و 700 تا سه هزار و 300 درجه سانتی‌گراد گزارش شده است. این دما برای سیاره‌ای که نزدیک ستاره‌اش است، خنک به نظر می‌رسد.

علاوه بر این، این سیاره دارای بازتاب بسیار بالایی است و در حالی که دمای جو این سیاره در عمق بسیار زیاد داغ است، دمای نسبتا خنک آن نشان می‌دهد که نور از ابرهای مرتفع بر روی نیمکره غربی آن با آسمان‌های صاف ناحیه شرق می‌تابد.

سیاره Kepler-7b در مقایسه با سیارات عظیمی که کشف شده‌اند، نور بسیار بیشتری را منعکس می‌کند که این ویژگی به ابرهای موجود در جو فوقانی آن نسبت داده می‌شود.

برخلاف ابرهای موجود بر روی زمین، الگوهای ابری بر روی این سیاره طی زمان تغییر زیادی را تجربه نمی‌کنند و بنابراین، شی مزبور دارای آب و هوای فوق‌العاده ثابتی است.

کپلر Kepler-7b را با اندازه‌گیری تراکم نور ستارگانی کشف کرد که سیار‌ه‌های احتمالی از مقابل آن‌ها عبور می‌کنند و شیب‌های ناگهانی نشان‌دهنده حضور احتمالی یک سیاره است.

با این حال، تفکیک‌پذیری کپلر به معنای آن بود که با مطالعه دقیق انحنای نوری سیاره زمانی که این جرم آسمانی از خلال فازهای ماه‌مانندش عبور کرد، نقطه شفافی را بر وی نقشه سیاره مشاهده کرد. اما

مشخص نبود که این نور از ابرها یا یک نقطه داغ منعکس شد.

در این جا بود که فضاپیمای اسپیتزر وارد عمل شد. این تلسکوپ ناسا با نور مادون‌قرمز در طول‌موج‌های متفاوت از کپلر کار می‌کند.

این موضوع امکان حذف جایگزین‌ها و تایید این نکته که ابرهای محتمل‌ترین توضیح برای این واقعیت هستند، را فراهم کرد.

در نتیجه مشاهده این سیاره با اسپیترز و کپلر برای بیش از سه سال، دانشمندان توانستند یک نقشه با تفکیک‌پذیری بسیار پایین از این سیاره گازی و عظیم را تولید کنند.

این محققان انتظار نداشتند اقیانوس‌ها یا قاره‌هایی را بر روی این نوع سیاره کشف کنند، اما آن‌ها علامت انعکاسی و شفافی را شناسایی و از آن به ابر تعبیر کردند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Astrophysical Journal Lettes منتشر شد.